zlosnica

YYYY wiec, na początku dziękuje bardzo, bardzo, bardzo dziękuję wszystkim, którzy pamiętali. Na prawdę było mi miło. Nie spodziewałam się, że ktoś będzie pamiętał. Paweł, Maciek, Marysia, Nenusia, Dzidu, Plastero, Becon, Radu, Kubus, Martusia, Słoneczko, Ola, Ania, Krysia... wiekie dzieki. Spoko wiedzieć, że są jeszcze ludzie, którzy chcą dla ciebie dobrze. A i dziękuję bardzo za prezencik, chyba widać, że mi się bardzo podoba, i że sie przydał :) Zaluje tylko, ze nie nagralam na komore tego niezwyklego STO LAT. Wykonanie na prawde bylo jedyne w swoim rodzaju... cud miód i orzeszki... ;P
Dzisiaj 6 wrzesnia Anno, Ciotko, Ciasto.. wszytkiego naj naj, spelnienia wszytkich marzen, szczegolnie tych, ktore nosisz skryte gleboko w swoim serduszku, zdrooffka, samych slonecznych dni, powodzenia...
 Bylam u Moniki, która wczoraj urodziła Oskarka.... Jaki koffaniutki maluszek. Malutki, bezdronny, leżał sbie i spal. Balam sie go dotknac, nie chcialam mu zrobic krzywdy... Ale jak slyszalam jak Monika opowiada o porodzie, bolu, to stwierdzila zgodznie z Nenusia i Agata, ze poczekamy z dziecmi do czasu, kiedy porod bedzie od reki i warunki w szpitalu beda znacznie lepsze... Hmm tylko kiedy to bedzie... Chyba nie bedziemy mamusiami... No choćby nawet, to jak dzieci moje i Nenusi wdadza sie w mamusie to bedzie ciezko.... Gnetycznie zmutowane :P

Za oknem pada desz a ja siedzę w domku i się nudze... Postanowiłam zobaczyć czy mój stray blog jeszcze istnieje, okazało się, że tak... Chyba znowu zaczne go pisać, tak sam dla siebie... Nie wiem od czego mam zaczać, chciałabym napisać, ale nie wiem jak... Czuje się jakoś dziwnie z tym, że juz 4 wrezśnia  a ja nie chodzę do szkoły. Tak narzekałam no to LO i cieszyłam się, że już je kończe. Mówiłam, że mam dość tych pasztetów, ale jednak za tym wszytkim tęsknie. Kiedy spogladam na zdjęcia te z pierwszej klasy wydaje mi się to takie odlegle. Nie mówić już o tych ze studniówki. Kiedy to było. Jakby to Ciotka powiedziała "kupa czasu" temu. hehehe  Teraz nawet z chęcia poszłabym na wf czy informatykę... Jestem ciekawa jak się potoczyły losy reszty klasy... Z częścia jestem pokłócona... Mijamy się, na ulicy i udajemy, że nie znamy się...Kiedyś tak dużo nas łaczyło... wspólne problemy, ogniska, imprezy, ławka VIP'ow w szkolnym korytarzu, wielka trójca, wspólny interes- gabinet masarzu... Nagle to wszystko się rozsypało jak domek z kart...Pomino tego, że mieszkamy tak blisko siebie, mamy swoje nr gg nikt nie wyciągnie pierwszy ręki. Wręcz przeciwnie wszczyki, plotki, krzywe spojrzenia... Wiem, że w duzej mierze jest w tym moja wina... ale czy tylko???? Nie wiem czy to było specjalnie, czy w dobrej wierze i nie chce wiedzieć... Chcę mieć w pamięci tylko te dobre chwile spędzone razem... Mam nadzieję, że te złe i tobie i mnie zostaną przez czas wymazane...

Za dużo się dzieje, nie wiem czy to walek, czy sen, czy rzeczywistość????????????

Więc nic nie napisze o tym teraz.

Każdy w swoim życiu ma taki okres, w którym zastanawia się nad sensem życia, istnienia. Dochodzimy wtedy do wniosku, że nic od nas nie zalezy. Jesteśmy bezsilni, żyjąc na takiej wielkiej planecie będąc tylko jednym z miliardów małych szarych ludzików... Przecież to jest kompletną bzdurą. Może Wam się wydawać to dziwne, ale przeciez wszystko zależy od nas. Możemy na tym globie wiele zdziałać, trzeba tylko chcieć. To przecież od nas zależy co bedziemy robić w przyszłości, a co ważniejesze KIM będziemy...  Każdy chyba chce zostawić coś po sobie. Nie chce nic zostawiac wielkiego. Nie chce żeby stawiali mi pomniki, mówili jakim byłam wielkim człwieiem. Chce, żeby zostały po mnie tylko dobre wspomnienia w sercach ludzi, których kocham, to będzie dla mnie badzo dużym sukcesem. Dlatego nie chce robić nikomu krzywdy, ani ie chce żeby ktoś przeze mnie cierpiał. Naprwe szkoda mi Jej. Chce żeby była szczęśliwa, chociaż Jej nie znam. Wiem, że była kiedyś z nim. Może ja teraz powinnam się odsunąć, dać jej szanse, może są sobie pisani??? Ale z drugiej srtony ... Nie! Nie bawię się w tą telenowele! Przyrzeakam Wam, że już nie będę o tym myśleć. Co mam być to będzie!

 " Dziecko się rodzi i chłonie cały ten syf, zbudowany przez ludzkie dłonie, później w tym utonie jak nie ma dobrego wzoru. Z telewizorów emanuje zło kunsztowne, a tandetnie przedstawiane to co dobre. Nie wszystko co ci mówi większość jest mądre"

Czasami wydaje mi się, że to co robimy, jak żyjemy, pojmujemy świat jest całkiem chore. Przynajmniej tak mi się wydaje, że tak jest u mnie. Non stop dwie osoby, pokazują jak na to wszystko patrzeć od innej strony. W życiu nie rozwiązałabym, moich problemów, tak jak oni mi to sugerują. Ich spojrzenie jest całkiem inne, jakbyśmy żyli na innych planetach. Może ich życie nauczyło więcej? Nie wiem... ale bardzo szanuje ich zdanie, chociaż czasami nie zgadzam się z nimi. W moim rozumowaniu jest to nie do pojęcia, a dla nich jest to coś całkiem normalnego.

12.01 JEDENASTY FINAŁ OKIESTRY, no i najprawdopodobniej koncert PFK Kompany. Musze tam być, chociaż powinnam siedzieć w chacie i się leczyć, żeby na Studniówkę nie być chora, ale to się tak raczej nie da. Trza tam być! Ale to  nie jest najważniejsze, nie można zapomnieć o wrzuceniu jakiejś kasiory do skarbonek. Przecież o to w tym wszystkim chodzi. To ostatnio w bardzo delikatny sposób dał mi do zrozumienia pewnien człowiek, którego o takie rzeczy w życiu bym nie podejrzewała. Nie wiedziałam, że masz takie dobre serduszko ;)
Wiem Wy mi tutaj możecie zacząć wyrzucać, że orkiestra kradnie kasę itp. No ale jednak coś robią, widać tego efekty i to chyba jest najważniejsze. Nie są bierni jak większość z nas. Dobrze, że są tacy ludzie, którzy dostrzegają potrzebujących. Ich postawa jest na serio godna podziwu, szczególnie tych, którzy cały dzień stoją na mrozie i starają się zebrać jak najwięcej kasy na taki szczytny cel.